ทฤษฎีบุฟเฟ่ต์

สืบเนื่องจากคราวที่แล้วที่ไปกินบุฟเฟ่ต์ที่ โรงแรม Swissotel Bangkok มา ก็เลยนึกถึงทฤษฎีบุฟเฟ่ต์ที่อ.สรณ์ จงศรีจันทร์ เคยสอนเอาไว้เมื่อนานมาแล้วครับ ท่านเอาเรื่องนี้มาสอนเรื่องการตลาดครับ … ไปอ่านกันเลยครับ

---

ทฤษฎีบุฟเฟ่ต์ของอ.สรณ์ จงศรีจันทร์

อ.สรณ์ เล่าถึงเวลาไปกินบุฟเฟ่ต์ที่โรงแรม เราจะเจออาหารหลากหลายอย่างวางเรียงรายให้เราได้เลือกมากมาย ทั้งข้าวสวย ข้าวผัด กับข้าวต่างๆ … ไปจนถึงสลัด ก๋วยเตี๋ยวบะหมี่ และอาหารญี่ปุ่น

อาจารย์แนะนำว่าเวลาไปกินบุฟเฟ่ต์ทั้งที เราควรเลือกกินอาหารที่เราไม่ค่อยจะมีโอกาสได้กิน อย่างเช่นซูชิ ปลาแซลมอน … หรืออย่างที่ไปกินบุฟเฟ่ต์ที่โรงแรม Swissotel ก็ต้องเน้นขาปูอลาสก้านะ หรือไปที่อื่นอย่างโรงแรมโอเรียนเต็ลหรือเชอราตันแกรนด์ ก็ต้องกินชีส กับเนื้อแกะนะ เพราะเราจะไม่ค่อยมีโอกาสได้กินตามร้านอาหารทั่วไป .. ส่วนพวกข้าวผัดอะไรเนี่ย สามารถข้ามไปได้เลย เพราะของพวกนี้เราจะหากินได้เยอะแยะทั่วไปอยู่แล้วล่ะ

ทฤษฎีบุฟเฟ่ต์กับการทำธุรกิจ

ทีนี้ อาจารย์ก็เชื่อมโยงกลับมาเรื่องการตลาดการค้าขายที่เราคุยกันอยู่ในตอนนั้น แกบอกว่า ในการทำธุรกิจเอง ก็เหมือนกัน เรามีงบประมาณจำกัด ดังนั้นเราไม่สามารถทำทุกอย่างได้ เหมือนกับที่เราไม่สามารถกินอาหารทุกอย่างในไลน์บุฟเฟ่ต์ได้หรอกนะ ในการทำธุรกิจเราจะต้องโฟกัส เราจะต้องเน้นที่ทำอะไรบางอย่างทำสิ่งที่มันมีผลดีกับธุรกิจเราจริงๆ บางอย่างที่เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ บางทีเราก็อาจจะต้องเว้นที่จะไม่ทำมันก่อน เพราะเรามีทรัพยากรที่จำกัด

ส่วนตัวผมเอง ก็เคยคุยกับเพื่อนนะ มันบ่นว่า “ทำธุรกิจในยุคนี้ มีอะไรต้องทำเยอะแยะเลย มันทำไม่ทันแล้ว” ผมก็เลยต้องบอกมันไป ว่าค่อยๆทำทีละอย่างสิ ทำสิ่งที่ทำได้ก่อน ค่อยๆขยายไป เราไม่สามารถทำทุกอย่างได้ในทีเดียวหรอก

ทฤษฎีบุฟเฟ่ต์ในความเห็นของผม

หลัการของทฤษฎีบุฟเฟ่ต์ก็คือ เรามีทรัพยากรอยู่จำกัด ไม่ว่าจะเป็นเงิน แรงงาน หรือแม้แต่เวลา ดังนั้นเราควรจัดสรรทรัพยากรที่อยู่อย่างจำกัดของเราให้เหมาะสมที่สุด ตามเป้าหมายที่เราได้ตั้งเอาไว้

อย่างในชีวิตของเรา เราอยากจะทำอะไรหลายอย่าง อยากจะไปเที่ยว อยากจะซื้อของ อยากจะแต่งบ้าน อยากจะหัดทำอะไรอีกหลายอย่าง… แต่เรามีทรัพยากรจำกัดครับ เรามีเงินจำกัด เราก็จำเป็นต้องเลือก เราอาจจะซื้อของที่เราอยากได้ แต่อาจจะไม่ได้ไปเที่ยวนะ หรือเราจะเก็บเงินไว้ไปเที่ยวก่อน เพื่อเก็บประสบการณ์ ก็จะต้องมาดูว่าเป้าหมายของเราอยู่ที่ตรงไหน?

หรือเราอยากจะเขียนบล็อก หัดทำอาหาร ถ่ายรูป ทำกราฟฟิก หัดเขียนโปรแกรม อัดพ็อดแคสท์ ถ่ายวิดีโอลงยูทูป หรือหัดเล่นดนตรี แต่เรามีเวลาจำกัดเหมือนกัน ดังนั้นเราก็ต้องจัดสรรเวลาที่มีจำกัดของเราให้เหมาะสมเช่นกันครับ

---

สุดท้ายนี้ผมก็ขอเอาใจช่วย ให้คุณตั้งเป้าหมายของคุณ ไม่ว่ามันจะเล็กจะใหญ่ หรือมันจะยากจะง่ายแค่ไหน ก็ขอให้ตั้งเป้าหมาย และเดินทางไปให้ถึงเป้าหมายนั้นนะครับ

ไปตามดูการเดินทางไปหาเป้าหมายของผมในปี 2562 ได้ที่นี่นะ ^^ -> คลิก

---

Theory of eating buffet